Ölsem de kandırmam, konu komşuyu,
Duyanlar kahroldu cinayetini.
Kurmasan sormazdım salça turşuyu,
Ben yerdim ekmeğin hep bayatını.

Benim şu içimden akan ırmaktın,
Ekilmemiş dağdım, sen güller ektin.
Kendinle birlikte beni de yaktın,
Değiştir istedim sen soyadını.

Benim ruhum görsen kıyam durursun,
Şu zikrim olmasa, kökten kurursun,
Tekse Allah tek’tir ; sen de çürürsün,
Ne güzel yaşadım san hayatını.

Ben kokan bir izim bulamayasın,
Su bulup bahçeni sulamayasın,
Bir yanda MÜLK OTUZ, bir yanda YASİN;
Okurum her gece son ayetini.

Yediğim bu kazık inan ilki de,
Bir sapmaz yol için başım ülküde.
Kader mükemmeli bahtım belki de,
Beklerim Allah’ın inayetini.

Gittiğin O dağlar düşman yandaşı,
Bu Ozan kimlerin dostu kandaşı,
Vurulsam yarama, sürme kan taşı.
Öderim suçluysam can diyetini.

Çimendağ gönlünde öldüğünü bil,
Şu yalan dünyada her şeyinden sil.
Artık anlatamaz bu eller bu dil,
Anladım geç oldu; ben niyetini.

Mülk suresi 30. ayeti
Kul eraeytum in asbeha mâukum ġavran femen ye/tîkum bimâ-in ma’în(in
De ki: “Yeraltı ve yer üstündeki tüm sularınız büsbütün çekilip batıp gitse, artık Allah’tan başka size kim su getirebilirdi.”
2- YASİN SURESİ SON 83 AYETİ
İnnemâ emruhu iżâ erâde şey-en en yekûle lehu kun feyekûn(u)
“(Eğer O Allah) bir şeyi yaratmak isterse Onun işi, ona sadece: ‘ol’ demesidir; o da hemen oluverir,”