Rüzgarı göremiyorsan, rüzgarının etkisini gör,
Sen her gün benimlesin, daima sonsuza kadar,
Issız, soğuk bir karanlığa çağırır, sendeki esinti,
Hayatımı dolduracak varlığını, sunana kadar...

Saçlarına dolanan yanaklarının, o deli güneşi,
Göz görmez, gönül katlanır, verdiği göze nem,
Gözlerin baktığı yerde ben olmayınca, anlaşılan,
Yüreğimdeki acılarım üşüyecek, gene elem...

Güzelliğin saklandığı yerde, doğruyu bulma güç,
Gözlerinde başka bir ay, başa bir gün doğacak,
Sensizlik bile, senden bahseder, bu senin aşkın,
Özlemin, kalbimdeki hüzünle, beni boğacak...

Bu ızdırabın dermanı nedir? Ey masum yürek?
O gündüz ve gecelerde, her an – ara, kaygısız,
Acıyı, özlemi öğretiyor, fazla bilinç akımı var,
Sevdanın hasını bilen yüreğe, ne diye saygısız...

Bir kalbi varmı? O boşluğa neleri dolduruyor?
Sol yanımı koparamıyorum, kışa çattı yaz içinde,
Oysa senden hiç gidemedim, kendimden gittim,
Aşkı koruyan kalp buruktur, şu aşkının içinde...

Aşk namını salmış, yürüdüğü yolun her yerine,
Şimdi sisler içinde duygular, bir bir dert sarıyor,
Aşkın delilik olduğu, doğa çağrısı beni de aradı,
Bilinmeyen geleceğin, salıncağında sallanıyor...

Gecenin rengi gizlice değişse, fırtınadaymış gibi,
Güneş kucaklar gök yüzü olmayı, kastediyorum,
Benimle ol, beni tamamla, akışa kenetlenelim,
Erimesin hayaller, hasret taşımak istemiyorum...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

29/05/2021