Dünya bir han, bizler de bir yolcu olduğumuzu unuttuk...
Yaradılış gayemizi, Sana şükrümüzü unuttuk...
Dünyayı gözümüzde büyüttük, kul olduğumuzu unuttuk...
Ne idik, ne olduk, ne olalacazğız, onuda unuttuk.

İmtihandaydık Oysa ne çabuk ta unuttuk.
Zamanın, mekânın, gençliğin,geçici olduğunu unuttuk...
Gökyüzünün bu kadar güzel, yağmurun rahmet, toprağın bereket olduğunu unuttuk...
Az önceki aldığımız nefesin bile gelip geçici olduğunu, akşamdan
sabaha çıkacağımızın bile, garantisi olmadığını unuttuk...

Göçüp gidenlerin, dünyadan bir şey götürmediğini unuttuk...
Miras için birbirimizi kırdık, ama kimsenin bir şey götüremediğini görerek, mülkün sahibinin ALLAH olduğunu unuttuk,
Her gün birini kaybettik, ama ölümü unuttuk...
Dünyaya daldık,bana bunu yapmadıda, ona yaptı diye,içimize,haset , nifak,soktuk, iyiliği unuttuk,
Dünyayı sevdik,asıl aşk,sevgi Allah’ta idi,unuttuk...
Topraktan geldik, dönüş onadır,
Bir avuç toprak. Üç metre bezdi aslında, insanın nasibi olan,
Doymak bilmeyen nefsimizi yenemedik, UNUTTUK...!!!!

Amanızı, Babamızı,Kardeşimizi, Emmi ,Dayımızı, unuttuk,
Eşimizi, Dostumuzu, çekemedik, haset ettik,unuttuk, unutulduk,
Yapılan iyilikleri ne çabuk unuttuk,
Nefsimiz, gözümüzü kör eyledi. Dünya telaşı sardı, kendimizi de unuttuk..
Ama ALLAH, unutmaz herşeyimiz yazılıyor,
İşte o hesap gününü’de unutuyoruz, unuttuk;!!!
Hesap görülecek UNUTMA!!!!!