Her bayram
Geleceğinin fısıltısıyla sevişen kuşların
Cılk çıkan yumurtalarını
Ağaçtaki yuvalardan atıp
Yola çıkacağım

Arkana bakmadan gittiğin yollara
Diktiğin çiviler paslı dikenler açtı
Üstünde sekmeden

Naylon ayakkabılarım delinirken
Acılarıma sus basmak için
İçime göçen yaralı serçelerle geleceğim

Çoğul yalnızlıklarımı bindirdiğim atlarım
Nisan yağmurundan zemherinin ayazına koştu
Eylülden dolanıp geleceğim

Karadan olmazsa
Arzularımızın yüzeceği denizimizde yok

Kanatlarımı ektim bereketli gökyüzüne
Ara bulucu rüzgarlar gönderdim bulutlara
Uçmanın sarı başaklarını biçip
Gökyüzündeki harmanla havadan geleceğim

Yüzündeki ilkbahardan
İğde çiçeği koklayıp
Dört yanı yakan uçurum gözlerine
Pervane olmak için

İncir reçeli dudaklarını öpmek için değil
Bir yanı yeşil bir yanı kehribar
Ela gözlerinin ateşine sarılmak için geleceğim

Yalnızlığımın şah damarını düğümleyip
Üstüne asır takım elbisesi giysede
Zamanın kravatını gevşetip

Bir dünya yetim çocukların yediği bayram şekerlerinin
Kabuklarına sardığım sevgimin zekatını elime alıp
Buğulanan gözlerimle

Bir gün geleceğim