Hiçliği aydınlatmak...



Yanıp yanıp sönüyor işin içine cehal/et karışınca nihilist sokak lambalarım

Yalnız sokaklarımın içinden ya da yanından geçenler var

Yine bozulmuyor kaymaklı yalnızlık, ilk günkü kadar taze hâlâ



Şiiri yerinden sökecek iş makinaları icat edildi mi?

Parmaklıklar var biliyorum başında bekleyen duygusal gardiyanları ile



Sürreal hayallere dalmak, ipleri tanrının elinden kesip almak gibi

Heyecanlandırıyor, avuç içlerimi terletiyor, ama korkutmuyor



Dali’nin resimleri gibiyim bu günlerde, sağa sola akıyorum

Asitli bir yapım var sanırım, iz bırakıyorum aktığım tenlerde



Puzzle’larına ayrılıyor rüyalarım

Bir türlü doğru parçayı bulamayıp

Yanlış anlatmak rüya yorumcularına düşlerimi ve izin vermek yanlış olduğunu bile bile olacaklara



Uzaktan seyrediyorum bazen İstanbul’un Afrika yakasını

Üçüncü köprü biter bitmez ilk ben akacağım altından, kim bilir belki de üstünden