Hücre hapsinden kaçan kaçana.
Hüzün grafiğinde ıslak bir zemin adeta:
Kan ve gözyaşı.
Ölümdü baş tacı evrenin
Sükûnet dilerken hayatın rahmetini ıskalayan
Ve nidaları dinmeyen hazan
Şehrin duvarları
Kanlı:
Ellerinden kayıp giden hayatlar
Meleklerin kanadına dahi yağıyordu bombalar.

İşte asılı yürekler
Şaşkın gözler
İzafi izleklerde saklı hüzün
Koynunda ölüm
Şah damarından yakınından başkası olmayan
Çocuk ve kadın ve mazlum
Afaki gölgelerdi istikrarla can alan
Rabbini tanımayan
Renklerin istilası
Acının neferi
Kar tanelerini hezimete uğratan
Elbet gökten yağan bombalar.

Felekten gece çalan müridi zalim iblisin
Şehla gözlerinde gecenin
Kayan yıldızlar gibi
Seferi hüzün
Safi acı
Kayan hayatlar
Baharı değil ölümün katıksız mevsimi delik deşik ettiği
Sürmanşetse savaş
Gaipten gelen bir telaş ve hıncahınç yeryüzü
Sahi yüzü var mıydı artık kanlı gözlerinden
Akan nefreti boca ettikçe Müslümana.

Dokuduğu zemin
Aslında kansızdı her biri bu katillerin.
Müzmin bir rüzgâr
Ateş git gide büyürken
Rengi kaçıktı işkencenin
Bir rabıta ise hayat
Bir koşu muydu ölümün acil çağrısı?
Hüzne biat
Yapraklar dahi kan içerisinde
Tüyü bitmemiş yetim ve öksüz ve çocuk
Adı insan
Ölense insanlık
Öldüren malum yeri yok cennette.

Cefası yükün
Cenderesi yaşatılan o hezimetten
Yaka paça kaçansa elbet hüzün ağacı
Kökü derin
Şaibeli gölgelerin muğlak zaferi
Çünkü son sözü söyleyecek Yaratan
Yaratıların her biri
İhanet ederken Rabbine
İtaat ettikleri zalim ve kini ve kiri
Akan kan
Akan hicran
Akacak kan değil mi ki dünyanın seyrettiği
İlla ki son bulacaktı kanıksanan zafer.

Edimlerde cinnet
Cennet senin neyine gerek?
Kordan cesetler
Közünde vahşetin
Son kozu iblisin
Cehalet yüklü eziyet
Sancılı ve sanrılı bir gülüş
Asla kanıksanası olmayan bir mağduriyet
Bayrama bir kala
Ve işte başladı geri sayım
Elbet zuhur edecek İlahi Adalet.