Hangi pişmanlık geri getirir ki,
kaybolanları?
Bastığı dalı kendi kesen,
biri.
Belki böyle yok olacaktı,
özledikleri !
...
Ve ya,
böyle öğrenecektim gerçekleri,
kimbilir?
...
Bu gün,
biraz daha yaklaştım kendime.
müebbet yediğim günden beri,
yüzleşiyorum aynaya bakarak.
...
Soruyorum gözlerime her şeyi en ağır sözlerle,
saatlerce ağlayarak!
...
Bütün bunları yaşamak için,
neydi sebep?
...
Halâ bilmiyorum.
Bilmiyorum;
ve
Bilmekte istemiyorum artık.
...
Bir yer var.
Yüce bir dergâh.
Sahibi,
’O’
Bu gönlümün.
...
Anahtarı,
’O’nda.
...
Bir gerçek sevgiyi,
birde olmayanı öğretti diyorum ben.
...
Buydu senin sınavın,
benim sabrım bir kere daha sınandı,
ölmeden.
...
Şimdi, aynaya sen bak !
Sor gözlerine inerek en derine...
...
Değdimi,
yaşadıklarına,
yaşattıklarına,
kaybettiklerin,
gerçekten !
...
T.C Nigâr Güler
12.05.2020