Unuttuk...

Geceyi unuttuk üstümüze alıp sarıldığımız
Duyumsamayı unuttuk yaşadıklarımızdan
Ve yorgun argın çöktük dizlerimizin üzerinde şuracığa
Halbuki biz ne zaman dönmüştük bu yolun sapağından
Ne zamandır yalnızız benliğimizde,
Yüreğimde kayıp bir fotoğraf şimdilerde orası.

Sarılmayalı, ellerim boşluğunda yüzünün
Gözlerimde ansızın beliren bir silüet yokluğun
Ve bir kibrit çakımı kadar ömür biçiliyor rüyalarda sana
Ben ki nasıl tahammül denizinde ufka yol alayım böyle
Sen hiç sesinin gökyüzünde yağmura tutuldun mu?

Sol yanımın uçurumunda bir ayazdayım, gecesi serin
Sisli bir ufkun kenarından gün doğuyor üzerime sessiz
Alımlı bir müptelanın etekleri uçuşmakta yarına
Unuttum, evet,
Soğumuş bir güneşin küllerinden yükseliyor aydınlık...
Ve ben bir kez daha müreffeh bir ülkeye doğuyorum.
Adında bir sır, avuç içlerinde kırık dökük bir elem
Epeydir yerini unuttuğumuz, sol yanımızdaki balık çırpıntıları
Meğer ne kadar da bahar, ne kadar da sen...