Zamansız ayrılıkların başladığı şehirde,
Sokakların efkar koktuğu
tozlu kaldırımlarda,
Yüreklerin yalnız kaldığı gecede,
Aklım yine seninle..
Soğuk ve puslu bir
havanın titreyen korkusu,
Başka gözlerin gözlere
değdiği yabancılık vurgusu,
Hiç biri acı vermiyor,
Sözlerinin bir kurşun gibi
yüreğime değmesi kadar...

Derdimi anlatamayacak
kadar yorgunum bu aralar..
Başkalarının gönlü olsun diye,
Kendimi hırpalamayacak
kadar suskunum bu aralar,
Artık umudum yok gidenlerden yana,
Geriye bir dönüş beklemiyorum,
Alışmak zorunda
bırakıldığım, gidişlerden,
Umutsuz yarınlara bakmaktan
korkmuyorum artık,
Yokluğuna dair ne varsa
yazıyorum aklıma,
Aldırmıyorum acılarıma,
Gelişinle kapattığın yaralarımdan,
Yüreğime gidişinle daha
derin yaralar açtın..



Yine ruhum daralıyor karanlık sokaklarda,
Gidişinden aldığım yaralardan olsa gerek,
Bir vazgeçiş başlıyor şimdi,
Arındırıyorum kendimi senden de,
Sarılıyorum yokluğuna,yalnızlığımı
anlıyorum sonunda.
Kaç gece , kaç sabah bekledim,
Gelmeyeceğini bile bile
kaç umut bağladım gönlüme,
Senli zamanlarda ne kadar
mutluluk verdiysen,
Giderken fazlasıyla aldın elimden,

Çok seviyorum,çok değer veriyorum
Işte tam da bu yüzden hep kaybediyorum.
Sonsuza dek sürecek
dediğim mutluluğun yerini,
Sonsuza dek sürecek sancılar alıyor,
Gözlerin bir başka baksada bu akşam,
Sözlerin hala can yakıyor,
Kalbimse bir enkazın eşiğinde,
Hala can çekisiyor.
Yazılan anlatılan ne
varsa bu sevdaya dair,
Hepsi bir bir kayboluyor ..
Belki de bir hayaldi yaşadıklarımız,
Belkide gidişine
aldırmayışımın sebebi buydu..
Unutma..
Sen ne kadar büyük konuştuysan,
Ben o kadar büyük susuyorum..