Ah benim aşkı imkan/sızım,
Sandığın kadar umutsuz değildim aslında,
Sensiz kalmaktan korktum sadece.
Adını gizlediğim yüreğime,
Kolay mı sandın bu ayrılığı anlatmayı.
Vakitsiz gelen bu hüzünle,
Yetimliği yaşattığın hayatımda,
Dolup taşan bir özlemdi benimkisi.
Bilinmezliklerle dolan günlerimde,
Yüreğimi sızlatan bir aşk kaldı elimde.
Nereye baksam orda acıyor gidişin,
Hangi yöne baksam unutulmaz ki suretin.
Paramparça olmuş yüreğimde,
Baktığım bütün yollarda
bir çare kalmamış,
Gidişlerinde sen de haklısın yar,
Gönül dağı ardında bıraktığın
aşk meğer imkan/sızımmış.
Bir ayrılık yaşattın solyanıma imkan/sızım.
Kimseler duymasın, bilmesin diye,
Dua diye açtığım yorgun avuçlarıma,
Yokluğunu anlayan gözyaşlarım düşüyor.
Bu gidiş çok ağır
gelecek bana biliyorum,
Aşka bir kıyım yaşattığın gönlümde,
Bütün mevsimlerde ben seni yaşadım,
İlkbaharda bile ayazları yaşadığım gönül dağında.
Yolunu beklerken ben hep üşüyordum .
Yüreğimin otağında hüzün yaşarken,
Vedasına tebessüm ettiğim imkan/sızımda,
Mutluğu anımsardım.
Seven bilir derler ya,
Aşkı sonsuz yaşayan kendimde anladım.
Dokunmadığım gözlerine,
Umutlarımın en ücra
köşesinden seslendim.
Yokluğun bir enkaz olsada,
Gönül dağının her köşesinde,
Aşkı imkan/sızımı bekledim..