3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1400
Okunma
küçücüktüm ufacıktım bataklıkta kurbağaydım
yalnızlıktan korkardım
bir armağan almıştım tanımadığım birindendi
mutlu etmeye yetmişti...
diye başlardım uzun zaman önce
kaç çabuk kaç diye bağırıyordu kızgın fırının közünü diri tutmakla mahkum adam...
kaçtım ben de ama çok hızlı
koştum
farklı milletlerden insanlar gördüm
her dilden ama sessiz çocuk hayalleri
yaşlı ama her anlamda insanların ölüm redlerini
ah sevebildiklerini gördüm
sevmekten öldürebildiklerini
biri vardı Tanrı diyorlardı, güveniyorlardı, inanıyorlardı
en eski medeniyetleri gördüm
cennetin eski sahiplerini
bir an biri dedi paylaşalım
ardından ilk defa bir an birini paylaştılar
ve söylenegelmiş en kolay en güzel kelimeyle rayından çıktığını insanlığın
pa
pa
pa-ra
RA... güneş tanrısı...
büyüdükçe ısınıyordu herşey
sanıyor musun ki üşümüyordum...
böylesi bir şey iste...
yazılana inanmak...
inandığını yazmak...
Cevap Yaz