1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
duvarlar nemliymiş cesedi bulunduğunda
istediği hiçbiryere varamamış kelimeleri
dünya demiş en çok,
nasıl olmuştu da bu kadar kötü evrilmişti...
vucudunda yokmuş hiçbir parmak izi,
yalnızca bir doğum lekesi
ana rahminden çıkarılırken o da
karşı gelirken hayatta olmaya...
"ben de peşinden gidiyorum, haberiniz olsun,
dalgalarda izini arıyorum,
rüzgarda soluğunu,
korkmuştur herhalde o da diye
açmıyorum perdeleri
karanlığa alışıyorum
siren sesleri duyuyorum nedense hep,
girişinde, gelişmesinde, sonucunda hayatın
açmışım kapamışım farketmiyor artık saydam gözkapaklarım"
son satırlarını kanıyla yazmış duvarlarına
duvarları nemliymiş cesedi bulunduğunda...
Cevap Yaz