0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1039
Okunma
hayat sandığı yolda
zorunlu kafesinde
bekleyen kız cocuğu
ellerimi sana uzattım
yüzünü döndün bana önce
gözlerin baktı sonra
aynıydı ruhun
farklı bedenlerde
kaçmadın
sana yaklaştım adım adım
sonra alıştın
omzumda uyuyakalmıştın
ve güneş doğdu yine
sen uyandın
koptun, uçtun, kaçtın benden
tutamadım...