Zamanı geldi!
Gidiyorum bu şehirden
Vücudumu saran bu illet
Rahat bırakmıyor beni
Doktorun dediği gibi
’belki 2, belki 3 ay’
Ama gücüm yok o kadarına
Sabaha bile varamamak var

Sahip olduğum her şey:
Bana hak ettiğimden fazlasını veren ailem,
ve her sabah sabırla beni dinleyen
fesleğenlerim, zambaklarım, yedi verenlerim
Ölüm kurtuluşsa; kurtuluyorsunuz benden
Size yaşattığım acılar için bağışlayın
ama böyleyim işte, değişemiyor insan
Dünyayı değiştirmek isterken

Baba!
Ölüyor zavallı oğlun
Affet zamansız gidişimden
Sana son kez sarılmak isterdim
Boynunda ağlamak,
bir an olsun erkekliğimi unutarak

Çiçeklerime iyi bak baba
Sulamayı eksik etme
Ha! bide konuş onlarla
Seni anlayacaklardır
Öldüğümü söyleme onlara
Üzülür, küserler;
bir daha açmazlar bahar güneşinde
Gitti de, terketti sizi
Biraz mızmızlanırlar ama, alışırlar
Sende alışmadın mı senelerce yokluğuma?
Bensiz bir dünyada yaşamak zor değildir
Hem bir yerim yok ki hayatta
eksikliğim hissedilsin baba

Gemim yanaştı, almaya geldiler
Anlattığın gibi değilmiş ölüm
Elinde orağı, azrail beklemiyor beni
Dedem gelmiş beni almaya
Adını onurla taşıyamadığım adam
Baba şevkatiyle açmış kollarını
Bu dünyada yada öte tarafta
Beni seven birileri var galiba

Gidiyorum baba ben
İster unut ister ağla
Yada öyle bir oğlum yok de!
Ama anneme iyi bak
Benim bakamadığım gözlerle
Geç gelen bir haykırış ama
Seni seviyorum baba
Bunu bil yeter bana