Ah! Ananem ah!
Ne çok çektin sen
Otuzunda kocanı kaybettin
Mapusla yirmi beşinde tanışan oğluna
Para gönderdin
Hayat boyu didindin
Evlatların için
Azıcık nefes aldığını zannettin
Felek esirgemedi başka dertleri
Ne çok çektin sen
Kışın İstanbul da evlatlarına
Yazın köyde; bağ, bahçeyle didindin
Bir gün olsun bir şey istemedin
Olduğunu da evlatlarına verdin

Yetmişinde tamam dedin
Biraz nefes aldım
Artık rahatlıkla ölümü beklerim dedin
Olmadı!
Bitmedi feleğin üstümüze yağdırdığı dertleri
Şimdi gencecik torununa dikti gözünü
Kanser nasılda girdi on bir yaşında ki bedenine
Ölüm bize yakışırken
Ne istedi sebiden

Ah! Ananem ah!
Nedir bu feleğin ettiği
Nedir sana çektirdikleri
Gözlerinden akan yaşlar
Hiç kurumayacak mı
Yüreğinde ki acılar
Büyüyecek mi
Küçük bir kar tanesinden
Koca bir kar topu misali..


Ananeme