Delişmen zamanların yangınlarında
yeni yetme hayaller değişiyorum
güzel çirkin neye dokunsam
ucu yanık sevdalar basıyor düşlerimi
sevdiğime pişman ediliyorum

ahraz akşamların zifiri örtüsü
gölgeleri gömerken kuytulara
dolu dolu geliyor damlalar
korkularımı titremeler tutuyor

kimi düşlesem, kime yakınlaşmak istesem,
yüzün gerisinde yüz, sözün arkasında söz düşüyor nasibime
sevmişliğimin en zengin yanı
uzağımda kalan masmavi umutlarım yad oluyor

geceler uzadıkça yarına akan zaman
zembereği boşalmış kadran misali
intikam alır gibi ağırdan alıyor adımlarını
endişeleri çatırdıyor nazlı esen özlemlerin

gönlümün görülmeyen görkemi
göçebe yorgunluğumu
yolcu edemeyecek kadar bitkin
sevgililer olabildiğince zalim kesiliyorlar

tabuların yasakları çapraz sorguya aldığı
kimliksiz kişilikler devleşiyor
her türlü söz özgür, her eylem meşru oluyor
günah duvarlarını aşıyor küfürler

bugünlerde öyle çok üşüyorum ki;
Ağustosu donduracak kadar zemheri oluyor
dünyayı terk edecek kadar daralıyorum
say ki, vaktinden önce gitmeye hazırlanıyorum… Bilal KARAMAN