0
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1053
Okunma
Çocukluk işte, hiç büyümeyecek gibi zanneder insan.
Toz pembe görür ne varsa,
Bir sel gibi akar zaman
Aniden olur ortalık toz duman
Her rengi öğrenmenin sırası gelir
Düşer kalkar durmadan,
Oyunsuz geçmez bir an.
Yaşam oyun değildir oysa
Gerçekten vurulduğu an
Yarayı görmenin sırası gelir.
Uzatır elini dost yüreklere.
Birlikte olmak için zor günlerde.
Kendinden bir şeyler verir.
Ama öyle değildir işin rengi.
Bir anda alem değişir.
Dünyayı tanımanın sırası gelir.
