ÇANAKKALE
yedi düvel toplanmış, baykuş gibi bakıyor.
İşgal altında yurdum, gözyaşlarım akıyor.
Bu vahşet bu mezalim, yüreğimi yakıyor.
Türk tarihinde yoktur, vatan ve ülke satan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan.

Kınalı kuzuları, gönderdik siperlere.
Analar ağıt yaktı, beşikte bebelere.
En içten duaları, gönderdik yücelere.
Vatanım milletimdir, benim göğsümde atan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan.

Bir Yunus çavuş gitti, Bayıralan köyünden.
Yandı bak Çanakkale, merminin alevinden.
Ağıtlar yükseliyor, yüreklerden derinden.
Türkiye’min üstünden, güneştir böyle batan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan.

Çanakkale geçilmez, demişti ya atamız.
Biz tarihimizde hep, zafere şan katarız
En son merhale bizde, şehit düşüp yatarız.
Yoktur Türklerden başka, şehit sözünü tutan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan.

Türk Milleti tek yumruk, yedi düvele vurdu.
Hain düşman ülkemde, gizli tuzaklar kurdu.
On sekiz mart gününde, sanki şu zaman durdu.
Düşman gemileriydi, derin denize batan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan.

Çanakkale destanı, işte böyle yazıldı.
Yedi düvel kafirin, tuzakları bozuldu.
Türk’e kefen biçenin, mezarları kazıldı.
Şehitlerimiz bizim, toprağına kan katan.
Alacaksan canım al, verilmez bizde vatan