Eski kerpiç bir evde doğmuşum
Sıcacık anamın ninnilerinde büyüdüm
Ocağında pişirirdi aşını
Kamışla örtülmüş toprak damında
Ne zaman bahar yağmurları düşse
Ak ak mantarlar biterdi..

Huzur, bereket, mutluluk, insanlık vardı
Bembeyaz badana kokusunda
Yağmurlarda akan damlar altında
Fakirlik diye şehirlere özenirdik
O evleri kaderine terk ettik
Bize hepten küstüler
Nankörlüğümüze kızarak sineye çekildiler
Sessizce yıkılıp gittiler...

Şehirler üşüttü bizi
Devasa beton yığınlarında demir kokusu
Unuttuk mis kokulu toprakları
Hastalıklar eksilmedi tende
Yaşamın yarısında yarım insan olduk
Geç olsa da anladık
Kerpiç evlerin kadir ve kıymetini
Ömrün son durağında vakit sondu
Geri dönemedik
Ruhu ruhumuz kerpiç evlere ...

Zafer Direniş
...

Karabulut

Tablo: Değerli ressam, kıymetli hocamız Mehmet Emin Kayserili hocamıza aittir. Kendisine teşekkürlerimle...