1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
410
Okunma
Yanmaya mecali yok ışıkların
Güneş battı, çekin perdelerini şehrin
Vehim kokusu var toprakta,
Artık gün doğmayacak, fehmedin…
Hayat tiyatrosu kapattı perdelerini
Sahneler artık boş kalacak
Hem piyes zannetmeyin o sirkleri
Bu dem, yetmelere yar olmayacak
Aratır derler gelen gideni
“Sevdadan yana” o eskiler de olmayacak
Boyalı mekânlarda kurşun biblolar
Paralı cellâtların katili olacak,
Mühürlü tenlerde ateş kolonileri
ilmek ilmek her boşluğa dolacak
Dipsiz tünellerden akan trenler
Artık gün yüzünü çok zor bulacak
Zeytin kara değil, pamuk ak…
Ne hasret bedende, ne sevda serde
Gözyaşları duman, durmuyor tende,
Ne gönülde huzur ne mecal dizde
Kabirler yaşlandı,
bekliyor pir-i faniler,
Yeter Rabbım bu kötülük,
Fink atıyor şehirlerde caniler…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz