Deniz de gökyüzü de mavi
Karışmış birbirine insan ve kuş sesleri
Ben de gözlemlemekteyim hepimizi
Sizleri ve bizleri
Her birimizi
Yani kendimizi

Karşı bankta bir çift oturuyor
Bir anne çocuğuyla oynuyor
Kasketli bir amca bıyık altından tebessüm ederek yürüyor
Ve üç fakülteli Orhan Veli’yi konuşuyor

Fotoğraf makinasıyla şipşak fotoğrafçı abi
Ve çiçek sepetiyle bir çingene
Biri fotoğraf çekmek
Diğeri çiçek vermek istiyor

Bankta oturan çift kalkıyor
Anne çocuğuyla oyununu sürdürüyor
Kasketli amca yavaş yavaş gözden kayboluyor
Ve üç fakülteli Orhan Veli konuşmaya devam ediyor

Bu üç fakülteliden biri "tütüne böyle havada alıştım"
Diğeri "böyle havada aşık oldum"
Ve bir diğeri ise "Şiir yazma hastalığım hep böyle havalarda nüksetti" diyor
Şimdi anladılar bu üç genci ve Orhan Veli’yi

Onu da bu havalar mahvetmişti.
Bu dizeleri de o havalarda dile getirmişti.

Ufuklarda güneş batıyordu tüm kızıllığıyla
Deniz de gittikçe dalgalanıyordu bütün hışmıyla
Herkes gürültüsünü toplayarak terk etti sahili birer birer
Bütün sevinçleri, hüzünleri ve heyecanlarıyla

Yalnız üç fakülteli kaldı o kayaların başında
Biri zevkle ciğerini öldürüyordu tütün dumanıyla
Diğeri kalbini celladına teslim ediyordu bütün aşkıyla
Ve bir diğeri ise kendi mısralarında idamına hazırlanıyordu tüm karamsarlığıyla

Üç fakülteli kayaların başında
Kendini aramak adına
Zaaflarıyla
Ve
Korkularıyla
Orhan Veli mısralarında
Saklanıyorlar

Bu üç fakültelinin adı
Zarar, ziyan ve hasar.
Siz bilmeseniz de onları
Onlar bilir kendilerini.
Yani birbirlerini.