ŞİZOFREN
Şiirin hikayesini görmek için tıklayın
“Sanırım ben yerin lâv olduğu zamanla, hayali arkadaşları olan insanların şizofren sayıldığı zaman arasındaki geçiş dönemindeyim’’ Her şair biraz şizofrendir çünkü..:) Akşam ’’zaman ’’diye şiir başlamıştım. Bugün pc ye oturdum kalktım, oturdum kalktım.. Sonra nasıl şizofrene bağladım bilmiyorum ki..:)) Tamamen resimden kaynaklı..:))
Başsızlık ve sonsuzlukta kulaç attıkça soru işaretleri. Tüm eş sesli yalnızlıklara inat kurallardan çıkardım şiirleri. Kaldırdım ayağımı debriyajdan depresyona. Gömüldüm kapsamalı göz yaşına. Doğum yaptırdı kısır döngüye gözlerimin alevi. Dolana dolana içimde eskittim yüreğimi. Kendi alevinde pişirdim çiğ sözcükleri. Sahte ebabiller ayaklandı karşı kıyıda. Geçti yüzücüler davulla zurnayla. Öldürdüm içimde kan tutan yenilgileri. Terk ettim namlulara Kırmızıya aşık kıpkızıl kurşunları. Silkeledim eteğimden kırgınlıkları. Kaldım mı çırılçıplak sana.. Fincan bağladı karanlıklar kasıklarıma Noksan kalabalıktı nüfus kağıdındaki yerim. Boynumdaki muskaya sakladım en güzel anne sesini. Biri dünde biri yarına kaldı. Ben arada kalan köprü. Geğirdikçe kaskatı bir türküyü. Bir aldanış yumuşattı puslu yüzümü. Üç zamandan çıkarttım aklımı Üçgen tuğlalara astım Üçüncü sınıf gülüşümü..:) Susan çoğullar yakuttan söze gömüldü..! Ferdaca
|
mükemmel ötesi bir şiir olmuş
imgeler o kadar farklı
o kadar lezzetli ki
yüreğin var olsun