10
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
1899
Okunma

“Sanırım ben yerin lâv olduğu zamanla, hayali arkadaşları olan insanların şizofren sayıldığı zaman arasındaki geçiş dönemindeyim’’
Her şair biraz şizofrendir çünkü..:)
Akşam ’’zaman ’’diye şiir başlamıştım. Bugün pc ye oturdum kalktım, oturdum kalktım.. Sonra nasıl şizofrene bağladım bilmiyorum ki..:))
Tamamen resimden kaynaklı..:))
Başsızlık ve sonsuzlukta
kulaç attıkça soru işaretleri.
Tüm eş sesli yalnızlıklara inat
kurallardan çıkardım şiirleri.
Kaldırdım ayağımı
debriyajdan depresyona.
Gömüldüm kapsamalı göz yaşına.
Doğum yaptırdı kısır döngüye
gözlerimin alevi.
Dolana dolana içimde
eskittim yüreğimi.
Kendi alevinde pişirdim
çiğ sözcükleri.
Sahte ebabiller
ayaklandı karşı kıyıda.
Geçti yüzücüler
davulla zurnayla.
Öldürdüm içimde
kan tutan yenilgileri.
Terk ettim namlulara
Kırmızıya aşık kıpkızıl kurşunları.
Silkeledim eteğimden kırgınlıkları.
Kaldım mı çırılçıplak sana..
Fincan bağladı karanlıklar
kasıklarıma
Noksan kalabalıktı
nüfus kağıdındaki yerim.
Boynumdaki muskaya
sakladım en güzel anne sesini.
Biri dünde
biri yarına kaldı.
Ben arada kalan köprü.
Geğirdikçe kaskatı bir türküyü.
Bir aldanış yumuşattı
puslu yüzümü.
Üç zamandan çıkarttım aklımı
Üçgen tuğlalara astım
Üçüncü sınıf gülüşümü..:)
Susan çoğullar
yakuttan söze gömüldü..!
Ferdaca
5.0
100% (16)