Geçmişin karanlık gardroplarında
Hasret askılarında idamlarda bir gül
Dikenim boğazıma batar
Soluğum kesilir,durur
Acılar yüklenir sırtıma katar katar
Askılardan düşerim
İntihar şafaklarına
Unututulmus parka gibi yüreğim..
Düğmelenirim,sessiz saygılarda
Tam da karşısında durup,
Yalnızlığın totemine
Gözlerim kapıda.
Ümit yok artık kaygılara
Düğümlenirim ilmek ilmek
Kimse üşüyen yalnızlığına sarmaz
Belki satar bir pula

Şimdi
Çilingirler sokağında
Mazgal çatlağına düşürdüm
Kaybettim tüm anahtarları
Kilitli kaldım
Günışığına hasret
Kara bir esaretim
Yalnızlığın mahzenlerinde
Yetmez,bana ne gün,ne gece
Hayallerinin girdabında,döne döne
Bir pervane gibi
Ömrümü zayettim
Ondan hep
Hayallerim küf kokar
Ezgilerim kasvetli
Notalarım yerlerde sürünür
Issızdır artık Sözlerim
Yükselir ruhum bedenimden
Bıçak gibi
Kırağılar yüzüme çarpar
Başı bulutlarda sisli
Göz gözü görmezin
Ğörmezliğine dağlanmış
Görmez artık nemli gözlerim

Çırak Ça
🌜İbrahim YETGİNDAĞ 🌛
6 NİSAN 2021