her baharda
çiçekler topladım bahçelerden kırlardan , dağlardan

yaşamak istiyorum bugün

cömert olacağım
seveceğim herşeyi, gözümün her baktığı yere sevgi dağıtacağım

karınca kadar alçalacağım

bir nebze umuda doğru

aksine yandıkça güleceğim

kuşlara katılıp
belki yükseleceğim



ruhu cehenneme dalmış kişileri barındırmak yok gönül sarayımda,

eyvallah

dünya sırtımızda bir heybe
ise
ağırsa salladım gitsin
harabe edecekse
yerin dibinde bitsin



haydi tut kalbimi sıkı tut ve dinle ,o seni bırakmadan sen onu bırakma

hangi zemheri durdurabilir bu atışları


yağmurun yağması güneşin doğmasına engel değil

doğmasını da batmasını öğreneceksin

yaşamak istiyorum bugün
yaşamak

aort damarıma, dayanan ne varsa sildim gitti
bugün

bir derin nefes alsam off mis gibi
gözlüğünü çıkart bak dışı sis gibi

can derdi ,han derdi
aramalar bahane,
bahane
mutlu olmak isteyene işde şimdi
burası şahane

panjurunu çekmiş şiirlerin arkasından bakarsın
denizler çalkalansa yine dereden akarsın

hey sana diyorum sana

toprağa batınca yeşeren " he"
Insan bir avuç toprak bir bardak su
daha ne


sus pus ,olunca öğrenirsin konuşmayı
sağır olunca duyarsın gerçekleri


Vav gibi boyun eğince Hakka
Elif gibi dik durunca yokda

yeniden yaşamaya başlarsın

haydi sende gülümse bahar gelsin
koştursun kelebekler
melodisini çalsın gökdeki kuşlar
sen en Evele dön o da seni görsün

Kalbin/de
Hu Allah hu
b/eden ruhunun sahibini bulunca de
Hu Allah hu


mutmain olmanın gerçeği
"BU"

Ayşe Kavak