baskalarının acılarıyla ugrasırken ben
belkide kendi acımı gormezden gelmek icin
vakit harcarken
içimdeki yaralar buyumus
nefes almak daha zor simdi
vermek ondan da zor
bir hayali ulkenin yoneticisi gibiyim
aklım fikrim alıp basımı gitmekte
zincirlerim bedenime sarılmıs
ozgur kalmak icin ödeyecegim bedeller
benden ötede
ne gencim eskisi gibi cahil cesaretim var
nede yüregim elimde
umursamaz bir tavrım
aklımın icinde dönüp duran dusuncelerden sıkıldım
beni al
içinde tut
unutma sakın
unuttugun yerde akşam olur
hava kararınca gidecek bir yerim yok
beni al
yakınında sakla
gunahlarım bini aştı
hala isyankarlıgım yüzsüzlüğüm
ogrenemeyen arsız bir cocugum ben
cetveli kırsan ellerimde akıllanmam
beni al
ruyalarında sakla
alkolik bir adamın sevdasıyla sevdim seni
ayılsam unutucam diye
yedi yirmi dort iciyorum
azalıyor alacagım nefeslerin sayısı
senden sonra aldıgım her nefes cigerlerimi yakıyor...
içki şişelerinin carpma seslerinden fon müzigi yapıyorum
hala iyi kafiyeler buluyorum diye
adam sanılıyorum
sen gittikten sonra ben
eski ezberleri yeni diye sahneye koyuyorum
içimdeki keşkelerin bir bedeli yok
hala borcluyum bu hayata
kısada olsa icinde sen oldugun anların toplamı icin
hala yazdıgım her satır
benden cok senin...