artık sarı değil
kararmış yapraklar yerde
çiğneyip geçiyoruz sıradan
dün kaç altın renkli yaprak bıraktı elimize
bakmadan
öyle duygu yoksunu
çıkıyoruz ekim rüzgarına

çıtırtıları ayağımızın altında kuru yaprakların
öyle çiğneyip geçiyoruz dünü
yayan geçiyoruz yarına
bilmiyoruz orda var mı yarın durağı
omzunda askılı çantası
gözünde dünden kalma kara gözlük
o çok özlediğimiz güne mi giriyor
güneşten alamayıp gözünü
bize mi çeviriyor
bütün bekleyişleri koparıp dallardan
ayağımızın altına serip gelişini

ekim de geçiyor, bir damla yaş bırakıp gözümüzde
arkama dönüp penceremden bakıyorum
hangi güz kaldırımından yürüyor bana
hangi yaz, hangi sonbahar ayaklarındaki gün
baharda kalıyor bakışları
bakıyor
sırtını dönmeden güneşime
bir kaç kuru yaprak düşüyor omuzlarından
gözleri hâlâ mayıs yeşili
kalbinde gelecek yaz

arkamıza alıyoruz ekim çiçeklerini..

03. 11. 2017 / Nazik Gülünay

’En çok okunan şiirlerimden’