Bir cühela ekip yerleşti başa;
Bilmem ki biz nerden çattık birader?
Tüm bildiklerimiz, gitti ya boşa!
Olmadık acılar tattık birader…

Hata bir kez olur fazlası zait!
Hangi akıl, bunca gafa müsait!
Yarım besmeleye dedik bu zahit!
Saf, saf tüm oyları attık birader…

Bir “virüs” belası, sardı vatanı;
Oy ateşi gerdi yurdu satanı…
Gören yok “Covid” ten morgda yatanı!
Halkı birbirine kattık birader…

Kurdular bir şirket, soydular yurdu!
Yanlarına alıp bizim bozkurdu!
Taraf olanlarsa, vurgunu vurdu!
Üç, beş yılda küllün battık birader…

Türk’üm demeye hiç aklı ermedi…
Andımı içmeye, fırsat vermedi!
Ufku bir fabrika bile görmedi!
Olanı da hepten sattık birader…

Gayri safi milli hasıla düştü!
Sofraya yakınlar, varı bölüştü!
Halkım, çöplükteki mala üşüştü!
Yorgana sarılıp, yattık birader…

Kalmadı avuçta, bir tek fabrika!
Kalpler toplu vursun, kemdir tefrika!
Ey Avrupa dedik, ey Amerika!
Çöplükte pek erken, öttük birader…

Asil kurt itleşti, sanki ürüyor!
Menfaat ne kötü, itler türüyor!
Baş olana bakın, kelik sürüyor!
Biz bu yoldan kırk yıl gittik birader…

Bir taburla gider cumaya rical!
İnanın pek çoğu, tescilli deccal!
Ne hal kaldı halkta, ne biraz mecal!
Vallahi, billahi bittik birader… Ruhun şad olsun kardeşim.

Karaman-2021/03

Halil Şakir Taşçıoğlu