Gözlerim kapalı
Nokta kadar..
Virgül gibi kıvrıldım
Hiçim
Yalnızım
Sessiz ve suskunum

Ìçim dışıma vurmuş
Yüreğim avucumun içinde
Ìçim titriyor
Kayıtsız, şartsız
Kendimi karanlığın ortasında vurdum

Tam teslim tüm varlığım
Ardı gece
Her zaman milyon düşünce
Geçer beynimde
Şu an..
Dingin, sessiz herşey
Zaman durdu
Kimseler yok
Düşünecek hiç bir şeyde yok

Yıkıldığım anda
Tüm acı gitti
Cenim gitti
Alnım secdede
Temasın serinliğini yaşıyor
Avuç içlerim sızlamıyor artık

Gözlerim kapalı
Bükülüp kaldığım anda
Yükseldiğimi hissediyorum
Bulutsuz Gökyüzü’ne
Öylesine birikmiş ki gözyaşlarım
Yağmuru ben yağdıracağım

Yavaş yavaş
Yürek şehrim sellere teslim
Direniyorum bu kez
Kalbimde bir kesik acı
Acıyor yüreğim
Kelime kelime yazıp çizdiğimi
Siliyorum..
Derinlerde, en içinde
Bir gün dibe vuracağımı biliyorum

Bırak tutma zamanı diyorum
Bırak aksın akışına
Bırak tutma kendini
Bir yaşanmışlık izi yüreğinde olsada
Dışı renkli
Ìçi simsiyah zaten
Dışı dolu, içi bonboş
Çizgiler birer birer siliniyor

Zamanımız geçmez bizim
Tüm saatler dursun
Gerilme hatları döşeniyor
Yüzümün her yerine
Nefes sayım gitgide azalıyor
Her gece
Ölümlerden dirilir gibi
Uyanıyorum yeni bir güne
Oysa yaşamak ne güzel..


Sevay