Günse soluduğum gece ise sığınağım.
Aşksa kürediğim yalansa kandığım hicran.
Yangınıma kefilim, Rabbim
Senin öğrettiğin kadar
Yalnızlığıma da sahip çıkan sadece sen
Bensiz bir dünya umurumda dahi olmazken
Sezilerimde saklı müzmin hüzün
Sazını çalan hangi uğursuz ise
Sessizliğimle illa ki ç/ağlayan matemimle.

Devirdim yılları aralıksız
Devindim de sevgi ve huzur diye nasıl da pervasız
Öykündüğüm sadece dünüm
İnanç ve sevgi iken hem ön hem son sözüm.
Bir lanetse yağan başından insanlığın
Vakit kaldı mı sahi, en sevdiğim tek tapındığım?
Sözcüklerim eksik ama sensin tamamlayan
Kimine göre eksik etekli lakin inancımla tamamlandığım.

Mizacı ömrün, güzel Rabbim
Hani yola düştüğüm seherden sektiğim
Sabahın ilk ışıkları
Oysaki gecenin koynundayım günbegün
Ç/ağladım kadar da vakıfım umuda
Sonlanmaz ki niyazım sonlanana kadar hayatım
Her s/üzgün notada telaşla salındığım
Çünkü sessizliktir en sevdiğim vakit
Seni anbean andığım sayede beklediğim mukadderat
Mutlak bir mutluluk ne ki hem?

Sevginin olmadığı zemheride
Hala da açıp dururum kardelen misali
Sevgisizliğine inat insanların
Solgun yüzümle açmak elbet aşkın meali.

Mahzun gülüşüm de soldu
Kundurama doldu da çiviler
Kum misali kayıp giden elimden zaman
Hırçın ve muhalif rüzgârın
Darmaduman ettiği yazmadığım ilk roman
Aşkla devinen benlik
Aşikâr acılar ve izafi sevgiler asla da değil beylik
Sözcükler cumhuriyeti
Yalnızlığın katedrali
Gözüme doğan güneş misali
Elbet beklediğim ezan vakti.

Sustumsa bir ömür kime ne?
Sevdim en çok seni aşkın izine
Dokunduğum her vakit,
Müptelası rahmetin, sevginin ve inancın
İman gücüme sadık bir nefer ki
Neye yettim ben şu ufacık zerremle?

Yokuş dik ve kaygan
Muradımla düştüm yola anbean
Lakayt gölgeler mutlu şimdilik
Bense yana yana buldum aşkı evladiyelik
Huzur denen nasıl ki edecek tecelli
Tesellim sadece seni andığım her vakit.