Hayâllerle yaşıyoruz gerçek dünyada,
Ne bir umudumuz var tutunup sarılabileceğimiz,
Ne de bir mutluluğumuz var,
Çocuklar gibi peşinden koşabileceğimiz.

Birini yıkıp birini kuruyoruz,
Hayâller içinde kaybolduğumuz da oluyor,
Kendimizi bulduğumuz da oluyor.
Bazen başrolde oynuyoruz,
Bazen de figüranı oluyoruz.

Uzakları yakın da edebiliyoruz,
Yakınları uzak da edebiliyoruz.
Neyi nasıl yaşamak istersek,
Onu öyle yaşıyoruz.
Kimi nerede görmek istersek,
Onu oraya koyuyoruz.

Düşmanlarımız oluyor,
Dişe diş, kana kan kavgalar ediyoruz,
Kalp kırıyor, insan üzüyoruz.
Sonra hemen öpüşüp barışıyoruz,
Düşmanlığı bile en güzel hayâllerle yaşıyoruz.

En güzel hayâlleri sevdiklerimizin üzerine kuruyoruz,
Kelebekler gibi mutluluğa uçtuğumuz da oluyor,
Yağmurlar gibi yere düştüğümüz de oluyor.
Mavi gökyüzüne,
Mavi denize,
Ağaçlara, çiçeklere, böceklere bile yer veriyoruz.
Mevsimler üşütmüyor,
Yazları serin,
Kışları ılık geçiyor.
Sonbahar olmuyor hiç,
Onun yerine yılın altı ayında bahar yaşanıyor.
Bu yüzden gündüzleri hiç hüzün yaşanmıyor.

Yalnızlık kokan,
Özlem kokan,
Hasret çektiğimiz,
Dertli dertli sigaraların yandığı,
Geceye de yer veriyoruz.

Hayâllerle yaşıyoruz gerçek dünyada,
Hayâllere sarılıyor,
Hayâllerle uyuyor,
Gerçeklerle uyanıyor,
Gerçeklerle ölüyoruz.