Mısralarla diktiğim gökyüzü
Hani, mahlası olmayan şiirlerim
Kâh yürüdüğüm kâh uçtuğum en derbeder zemin
Metruk hecelerde saklı z/afiyet
Yüz süre süre utanca, saklı tuttuğum aşk masalında
Kaynayan sözcüklerden ördüğüm
Yeni gün gibi
Elbet hürriyetimi saklı tuttuğum
Ne zamanki yürekten sevsem
Yazmanın gücünde kaybolan onca içli sitem
Dökülen binlerce parça gökyüzünden
Lanetini saklayan iblise duyduğum kin gibi
Arazi olmuş ömrün sakındığı ne ise gözünden…

Resimler karardı hem gidenlerin ardından
Meğerse kör noktasıymış dünün
Elbet elimi uzatırken boşluğa
Altın tepside sunduğum sevgim, iç sesim
Bir bukalemunmuş meğer sevdiğim gölgeler
Asla gerçek olmayan kehanet yüklü suretler
Bir baktığım içine
Bir de düştükçe en derine
Uçurumlarda saklı bir çiçekten öte
Denk düştüğüm hangi surede korudu ise Rabbim beni
Asla da ket vuramadılar içimdeki saf yetime.

Katlar çıktığım katlar indiğim
Katlanan güncesinde mevsimin
Acılarla kıtalar ördüğüm
Her şiirde saklı muhafazalı bir i mge gibi
Kandığım sadece kendimmişim meğer
En çok da sevmem gerekirken kendimi.

Turuncu ya da turkuaz
İbaresi renklerin
Masum bir beyazda ölüp de defalarca dirilen
En dingin fani olmaktı oysa özlemim
Diri kanatlarında güneşin
Serildikçe günbegün
Gülümsemenin hası saklıymış oysa içimde dirilen gülün
Bir dikense en hoyratından
Bir sağanak ise en haşmetlisi
Bilinmeze gebe ömrün
Gergin ipinde bir yürüyüp bir düştüğüm
Ne bitimsiz bir izdiham
Kâh yenildiğim kâh yanıldığım.

Dünde ne saklıydı sahi?
Acıyla pişen ruhuma eşlik eden hangi maviydi?
Bir tebessüm dilerken
Tesellisi dünlerin aslında içimde saklı
Metruk bir iklim
Elbet baharın güncesi
Yarınların meali
Anda saklı her heceden
Doğup da uçabildiğim
Benmişim meğer en güzel mevsim.
Düşen mi gözlerimden?
Düştüğüm kimse gözlerinden…

Göz göze geldiğim Rabbim
İçimde saklı bir muvaffakiyet
Depreşen hüznüme dahi sahip çıkan tek varlık
Hem asi idim hem asil
Bilinmezi sunarken evren içimdeki yetime
Tarafınca sevildiğime de yok iken şüphe
Elbet sıra bende sırasız gidenlerin ardından
Sıra sayısı gibi yerimde saydığım ezelden
Ölümün de hasıymış hani aşk
Aşka âşık divane benliğimle
Yüzümü döndüğüm en güzel resim.

Safça sevebilmenin verdiği hüküm
Benmişim meğer Rabbimin sunduğu müşfik hediye
D/okunmaksa aşkla hayata
Hayatın hası saklıymış içimdeki derinlikte
Yeter ki sonsuza kadar kalayım bu İlahi Sevgi ile
Hecelediğim en güzel isim
İsmimle yaşadığım kadar da gülümsemenin tadına vakıf
En büyük tebessüm.