Süslü söz duyup da sakın övünme
Gönül bahçesine hüsran ekersin
El verdim dert aldım diye dövünme
Gözünden yaşları boşa dökersin.

Aslın sual edip kimim demezsen
Beyninden korkuyu yok edemezsen
Hırsın dizginleyip zaptedemezsen
Yatağın şaşar da boşa akarsın.

Sabrı katamazsan sevgi harcına
Dar eder ömrünü her gün curcuna
Dermansız çıktığın isyan burcuna
Teslim bayrağını boşa dikersin.

Dil vurma sevdana ağrısı dinmez
Dağlanan kalbinde ateşi sönmez
Gayri yalvarsan da geriye dönmez
Sararmış resmine boşa bakarsın.

Nefsin karşısında direncin azsa
Dost bellediklerin selam almazsa
Vefasız yıllardan umut kalmazsa
Kadersiz boynunu boşa bükersin.

Parlak gecelerde bir masal sürer
Kalbine her türlü melânet girer
Yalnızca ak saçın kemâle erer
Henüz yaşlanmadan boşa çökersin.

Kumdan kalelerin rüzgâr yıkınca
Yazılan fermandan feryat akınca
Mevsim hazan olup şimşek çakınca
Geç kalan şansını boşa yakarsın.

Hasretten kuruyan suskun nehrinle
Küskün yüreğinden taşan zehrinle
Vuslata kahreden hazin çehrenle
Burhan’ım bu derdi boşa çekersin.

(31.08.2007)


Burhanettin Akdağ