Uzun yıllar heba oldu fırsatlarım kaçıp gitti
Hep sıkıntı hep üzüntü bir gün sefa süremedim
El verdiğimden gördüğüm vefasızlık cana yetti
Hicranıma harman vurup sükûnetle karamadım.

Dediler ki böyle olmaz birazını tut da sakla
Dinlemedim hep dedim ki işim olmaz benim tokla
Dönüp baktım da geriye gördüklerim zarar akla
Neye yarar pişmanlığım kem talihi kıramadım.

Ne dünyevî sevda tattım ne uhrevî aşkı bildim
Ağlamakla geçti ömrüm ne sevildim ne de güldüm
Yollarda geriye düştüm ıssızlarda garip kaldım
Bu son demde yâr sevip de yüreğimde saramadım.

Gençliğime gafletimi yük eyleyip koya koya
Düşünmedim yarınları hüküm Hak’tan diye diye
Gündüz gözyaşım gizlerken gece elem duya duya
Cesaretle geçmişimden tek bir sebep soramadım.

İçerimde sızım sızım aman vermeyen sancımdan
Hayatıma yük saydığım beni yoran usancımdan
Meteliksiz mertliğimle edebimden utancımdan
Gurbet eli yol belledim buralarda duramadım.

Vefasızlık denen illet öyle sarmış ki kulları
Çıkış yolu arasam da diken tutmuş tüm yolları
Çâresizlik fırtınası öyle kırmış ki dalları
Şöyle uzansam tutacak bir dost eli göremedim.

Unutmuşken ben sevdayı faydası yok ağlasam da
Duyulmuyor bir sıcak ses karaları bağlasam da
Zorlayıp da hayalleri son umutla çağlasam da
Yâr gönlünde sığınacak liman bulup giremedim.

Nefes bile aldırmadan günlerim oldukça heder
Bütün yollarımı kesip bezdirdikçe beni keder
Gülmeyi haram ederek ağlattıkça zalim kader
Zerre hayrı olmaz deyip bir çift gözü aramadım.

Azgın ruhumun çoğalan benek benek kirlerini
Silemedim sevabımla yeksan edip surlarını
Nereye baksam gördüğüm hakikatin sırlarını
Sayfa sayfa ezberleyip kıt aklımla yoramadım.

Boşa harcadığım ânı cahilliğime sayarak
Günahkâr bedenimden bütün hırsları soyarak
Ol neylerse güzel eyler Yüce Mevlam’dır diyerek
Kutlu yola baş koyup da ben menzile varamadım.

Unuttuğum hasletlerim şimdi aklıma geldikçe
Hatalarım birer birer karşılığını buldukça
Sorguladığım ecrimden ruhuma azap doldukça
Sinem üzre yumruğumu adam gibi vuramadım.

Burhan’ım sor beni vuran nice hazin borandır ki?
Usanmadan inim inim dört yanımdan vurandır ki
Gönül bahçemi kurutan öyle kıtlık kırandır ki
Bu ibretlik garabete hak ve mana veremedim.

(09.09.2008)


Burhanettin Akdağ