Radyoda çalıyordu kulağımdan kalbime giren bir türkü
Gönül dağı diye
Seneyi iyi bilmiyorum tarih aklımda ama
Kızımın ilk baba dediği gündü 18 ağustos
Ve benim doğum günüm
Ogün doğmuştum ikinci kez
Ve ogünde gözyaşı vardı gözümde
O gün de bilemediğim bir endişe hayat korkusu vardı gözlerimde
Yaşama isteğiğle karmakarışık
Ama korkutan bir mutluluk
Bir yıl sonrada sen gittin rüzgarın ardından
Parmaklarımın arasından
Sıcacık evimizin tam ortasından
Beni şaiir etti o gidişin kızımıda yetim
Ben benden etti o gidişin
9 sene geçti bak halen tekim
Hayatın en zehirli yılanı girdi ömrümün içine
Buz kesti bakışlarım
Tuz oldu lokmalarım
Çok kalmadı kahkahalarım
Sen gittin ben bittim
Yok yok seni suçlamıyorum
Seni özledimde ondan yazıyorum
Senden sonra ihanet karası hergün
Ve hergün hergün den daha beter
Hani bazen demiyor da değilim yeter Allahım Artık yeter
İşte böyle beyaz gelincik
Yaşamadım senden sonra
Aldığım nefes sensiz hergün sensiz
Rahat uyu emanetin mutlu
Hissettirmiyorum ona acımı
Anlamıyor bile ağladığımı
Unuttu sanıyor üzülmiyim diye hatırlatmıyor
Küçük bir oyun bizimkisi ne o bana belli ediyor sensizliği nede ben ona
Seni ayrı dünyalarımızda özlüyoruz
Ve sadece sana söylüyoruz
Ey benim gözyaşım
Ey benim emanetimsin sahibi
Kalbimin incisi
Pembe rüyalarımın perisi
Huzurlu ol olduğun yerde
Nasılsa gelicem birgün bende
Hazırla senşn yanını bana
cennette olsanda cehennemdede