Aklımda bir düşünce
Beyin hücrelerimi tek tek öldürüyor
Belki o düşünce belkide bu hayat beni yarım bırakıyor herşeye
Geceleri çöküyor yaşamak denilen şey boğazıma
Geceleri giriyor aklıma baş ağrısıyla
Bilki hiç yaşamamış gibi oluyorum
Bilki gözlerimi hiç açmamışım hayata
Bilki hiç üşümemişim ocak soğuğunda
Bilki gelmemiş başıma gelenlerin herbiri senin yüzünden.
Ben çok vazgeçtim çocuk olmaktan
Her dönüşte maziyi hatırlamaya hep korktum hatıralardan
Çünkü yok birtek güzel olan şey
Bazen diyorumki bu nasıl birşey
Şimdi karanlık odamın en kenarında pencerenin önünde yazıyorum sana
Seni sevmeyi anlatıyorum yokluğuna
Evimin adresi İstanbul sokağım kayıp
Penceresi kırık hayaller durağında oturuyorum
Ruhu satılmışların karşı mahallesi
Beşpara etmezlerle yanyana
Gönlü kırıklar caddesindeyim kısaca
Ve adresim hiç değişmedi senden sonra
Öyle bir nefretsinki bende yanına uğramam aynı evde ikamet etsekte
Öyle bir pişmanlık öyle bir düşmanlıksınki
Seni nefret etmeye sevdalandım sayende
İşte böyle güneşin en yakıcısı
İşte böyle cehennem sovuğu işte böyle ihanet işte böyle yeniliş işte böyle yıkılış kırılış paramparça oluş.
Ben gittim senden senide gönderdim benden elveda