ŞU ŞUBAT VAR YA (759)

Şu şubat ayı var ya, hakikaten deliymiş.
Dört mevsim sahipliği yıla meydan okurmuş.
Mevsimlere üfüren bir esinti yeliymiş.
Yaşanılan her günü ilmek ilmek dokurmuş.

Yılda on iki ayın yaşandığı tek ay bu.
Kışın; baharı yazı kuşandığı tek ay bu.
Ve dahi insanlığın hoşlandığı tek ay bu.
Bir sevgili gibi de tüm kalplere akarmış.

Kışını baharını, hem yazını güzünü.
Halden hale geçse de unutmazmış özünü.
Biz dört mevsim desek de o der kendi sözünü.
Kış olursa üşütür bahar yazda yakarmış.

Cemre ile doğaya can verip can olurmuş.
Hava, su ve toprağa düşer ısı bulurmuş.
Ağaçlara su yürür bahar elde kalırmış.
Çiçeklere yol olup doğaya gül takarmış.

Öyle de cilveli ki, kıskandıran nazı var.
Geleceğe yön olur yarınlara sözü var.
Tarihi ebet müddet hem çoğu hem azı var.
Ne denirse denilsin, o yoluna bakarmış.

Gül gibi gün kokusu, kokar bahar yazına.
Duygulu sevgilerde türkü olur sazına.
Zayi Ozan’sa derki, katlanılır nazına.
İnsanı müjde alan bir konuma sokarmış.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, Şubat 2021
Yayın :25/02/2021 Perşembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1354107/