Bir renkse solan adı kız çocuğu:
Bir ömürse biçilen
Elbet külçe külçe altınla ölçülen yaşamlar.
Çeyizinde saklı sözüm ona mirası babadan
Atfedilense yuva
Adı çocuk o gelinin, sakın unutma.

Kayıtlara geçmeyen nice nikâh
Aşkın izahı değil elbet
Bir çocuk ne anlar aşktan, evlilikten?
Resmi olmayan bir nikâh
Kara duvağın kırmızı yanaklısı
Hele ki oyun çağında bir çocuğu devşirenler kimse artık
Baba evinden kovulan bir çocuk
Ana kucağından fırlatılan yere
Yerin dibine geçmesi gereken nice suçlu
Adı çocuk, ahali:
Ne çubuktan oyuncakları
Ne naylon bebeği kucağında
Daha süt kuzusu onlar
Hoyrat adamlar ve nidalar
Ne hakla o çocuğa sunulur ki?

Göğün ortasından ikiye ayrıldığı bir gece
Zamanın da çok ötesinde
Mademki milenyumda yaşayan insanlarız
Duvağın arkasındaki o solgun yüze dokunmak mı?

Şirret eller ve gölgeler
Bir çocuğun dokunulmazlığı vardır, ey ahali.
Saçı kınalı mı?
Burnunda uğur böceği
Hani nerede bu çocuk gelinin okul çantası?
Yüzünde kelebekler uçuşurken
Anası bile dokunmaya kıyamazken.

Laneti yağdıracak size illa ki İlahi Adalet
Rengi, saçı, yaşı
Ama en çok da devasa yası.
Ne yasada kayıtlı
Elbet yasadışı en başta
İnsanlık suçu.

Özlemin adı çocuk
Yüreği ufak
Elleri küçücük:
Ne işi var gelinlikle o kız çocuğunun?
Bir de davul zurna eşliğinde
Uğurlanmadı mı baba evinden?
Uğurlanmaktan ziyade alışverişin daniskası
Kaç akçe eder ki çocuğun çalınmış hayatı?

Muğlak olanlar
Sapkın zihniyetler
Reşit olmaya varken yaşı
Reşit olsa bile on sekiz ne ki?
Sessizce büyüyecek o kız çocuğu
Elinden tutacak anası babası
Onun yeri okul yolu
Üstelik anasının dizinin dibinde geçmeli ömrü
Ta ki aklı devşirene değin
Hem yalayacak yutacak yüzlerce kitabı.

Belki hâkim belki doktor
Mimar ya da öğretmen
Evlenmek için nasıl da erken.
Aşkın güzelini yaşayacak elbet günün birinde
Öncesinde yaş almalı ve bilgi
Hem topluma da faydalı olmak adına
Yetiştireceği öğrenciler var
Ya da iyi edeceği hastalar
Belki de çizimini yapacağı evler
Olmasa da mesleği
Evlenmek ne ki çocuk yaşında?

Bir şiir değil bu
Bir hayat hatta nicesi
Aklı eren ermeyen
Sahip çıkmalı her çocuğa erkenden.
Aile ve devlet
O çocuğun büyümesi için kaç fırın ekmek gerek
Ki büyütsün ileride kendi çocuklarını
Ama öncesinde kendi büyümeli.


DOSTLARDAN İNCİLER


O daha bir çocuktu
’Anne olacaksın’ dediler
Gülümsedi
Evcilik oyunu sandı
Gerçeği anlayınca boncuk
boncuk ağladı
’Ben anne değil çocuk olmak istiyorum’ dedi
Kimse dinlemedi
Evlat vurgunu yedi
Sahipleri böbürlendi
Çocuk şimdi anne oldu...

Çaresizlik cehaletle buluşturuluyor
Yapan yaptığıyla kalıyor
Erkek gücü dünyaya böylece hakim oluyor.
Doğmamıza biz karar veremiyoruz, bırakın da doğuracaklarımıza karar verelim...teşekkürler sevgili gülkedisi