Belki de anlamak,
Ve anlaşılmaktı tek derdimiz..
Bütün yorgunluklarımız ile
Yürüdüğümüz hayat yolunda..
Yanımıza can yoldaşı ararken,
Bekler, sebat ederken
Yanlış insanlara şans vermekle
Kaybettiğimiz,
Sevdaya dair umudumuzu
Belli bir olgunluğa varınca
Ancak anlıyorduk..
Yorgun ve bıkkın
Kırgın ve umutsuz
Isteksiz oluyordu insan
Maceraya gerek yoktu
Çünkü,
Çünkü gençliğin verdiği
O toyluk hiçbirimizde kalmamıştı..
Insan anlaşılmak istiyordu artık
Anlamak karşısındakini
Boş heyecanlar,
Kalp çırpıntıları..
Miğdesinde kelebekler
En son ne zaman
Uçuşmuştu ki çoğumuzun..
Olgunluktu bes belli..
Kimisi daha erken, kimsi daha geç..
Elbet öğrenecek deneyimleyecekti
Insan anlamayı ve anlaşılmayı,
Bekliyordu aslında
Bütün hayatı boyunca..
Boşuna dememişti
Necip Fazıl Üstat
Bana bir ben lazım
Bir de beni anlayan..
Şiir: Gönül Cesli
14.02.2021