Zorlu denizlerden geçtim mevsim normallerinin üstünde
Dalgaların arasında hırpalandı alnacım
Üstü başı kahpelik olan dünyadan
Yılgı, içimde yatan bir şey mi

Güler yüzle karşılamadı beni hiç bir zaman
Oldukça yalın sade acı ile tanıştım
O benim için sadık bir eşti yahut sabırlı bir anne
Bambaşka acılara tutunmak gibi bir şeydi bendeki

Soğuktan çatladı yüreğimin kabzası
Ölü sular geçti yanı başımdan
Yelkenlerimde alevler
Bordamda gürültüler
Güvertem taruman

Beni mahmuzlayan bu çılgın deniz
Eskisi kadar güzel bulamayacak bir daha
Beyhude bir gemiyim artık karaya oturan
Mahzenlerinde aşk ve acılar
Bir cephe yok ki
Allah’tan başka dönülecek

Bir belalı tanık beni kanıttırıyor
Öyle yoruldum ki çocuk olmaktan
Yaşamaktan
Kalbim uzanmış sularda yatıyor
Benim hala ayaklarımın olması,
Yürümek zorunda olmam
Yaşıyor olduğum anlaşılmayacak
Zaman ve belgelerin dışında
Kurduğum cümleleri üstüne devirmiş
Beni dayanıklı kılan şiir bile yalan

Bu bende ki geçilmeyen dehliz
Kaygı ve daraş umut
Sende ki bu dirlik
Susuzluğumuzu belki ama yüreğimizi kandıramayacak deniz
Temizlemeyecek artık bizi ne gusül nede vaftiz

Yaşıyoruz
Demek ki aramızda yanacak deniz

Dünyaya verdiğimiz o meşhur öldürmeyecek acı biziz

Ömer Altıntaş