Yandı akşamın sisli ışıkları yine
Şimdi onlar bir sıtma içimin nöbetinde.
Ağlayacağım ya, o bile yasak
Gözlerimin içinde nöbet tutuyor
Beni mutsuzluğa mahkum eden
İnsanlar.
Zifirimsi acılar sarıyor yüreğimi
’’Geleceğim ’’ demiştin...
Şimdi sen de yalancı aynalar gibisin.

Geceler hep uzun , düşlerimse yorgun
Kalbimde sızlayan yaralar gizli.
Nedir içimdeki bu huzursuzluğum
Bilmem ki sevgime uzanan eller mi var
Nedendir içimdeki bu umutsuzluğum.

Bir çöl şarkısı şimdi dudaklarımda
Kurudu içimin baharları, kavruk yüreğim
Kül rengi akşamlara döner kaderim
Mutlu anılarımdır yalnız içimde yaşayan
Bir anaforun kanatlarında dönüyor...
Kendimi bulamıyorum.

Artık beklemiyorum yağmur yüklü pencerelerde
Hiç bir şey avutmuyor beni
Şimdi gözlerini hayal ediyorum
En uzak iklimlerde.
Ben artık mutlu dünyalara inanmıyorum
Gece yarıları O’na sığınıyorum
Tutsak olduk kadere...

Boşunaymış
Direnişi ellerimin, gözlerimin
Ve, sağnak sağnak gözlerim.
Gel / sen !
İçimin yenilgileri zafere ulaşır.

Aygün Deniz 14.02.2021