eskimiş bir aynada eli
vurur insanlığı gam teli
mutluluksa herkesin emeli
içimizden güzel baktık demeli

baharı geçti ömür
son kışa hazır hüzün
gözlerimizin içi yağmur
ve anılar aynasında yüzün

küçük bir çocuk masumiyeti
kimsenin ayrılığa yoktu niyeti

koştu sevda yollarına yoruldu
düştü anılar ırmağına boğuldu
kan çeken yüreklere bak doldu
aşk’ı unuttuğu çok zaman oldu

belki sendin umudu
mutluluk
mavi çocuk...

sen benim nefesimdin
sen aşkımdın, hevesimdin
gurbetimdin, hasretimdin, evimdin
hani şu hep en başından emanetimdin

hani şu
____ hep andıkça sızlatır ya yüreğimizi
hani şu
____ hep dalıp dalıp geçmiş günlerimizi

yani ayna da yalanlarla sevişen değil
hani ayna da vicdanıyla dövüşen görsün

masa, duvar, eski bir ayna ve akvaryum

masa üstün de balık deniz sanır fanusu
derya denizler gezse ne bilsin okyanusu

hayat önce not verir sonra ders konusunu
çiçekler de önce renk verir sonra kokusunu
öğrenemedik ecele fayda etmez korkusunu
ve ölesiye güzel bir günde ayrılık tortusunu...