3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
641
Okunma
takvimden bir gün düştü,
yaşamak bize düştü,
bir arpa tedavülden kalktı,
bir gazete mürekkebini döktü,
solgun gri dama, is bulaştı,
ocaklar söndü,
sonra, sonra yaşamak,
sessizce tedavülden kalktı,
ağrısı, sızısı bize kaldı....
yine de yaşamak dedik,
yine de gün’ aydın dedik,
en koyusundan, gri kül rengine,
soluk benizli dünden kalan güne.
gün de aysın, benzi ruhsarında
yaşa, der gibi.
Sibel Karagöz
5.0
100% (7)
Cevap Yaz