Bir çocuk resmin gülümser
Acı ile yanan gözlerime.
Ne çok özlemişim o çocuk gülüşünü.
Yeniden , yeniden gelse derim
O eski günler... o çocuk zamanların.
Sen gideli bu ezanlar öyle dokunuyor ki bana
Azizem...
Ben sığamıyorum dünyaya
Nereye gitsem !

Şimdi sen kanadı kırık bir kuş
Orada
Şimdi ben kanadı kırılmış bir kuş gibi burada
Kim sarar ki kanayan yaralarımızı
Dökülen gözyaşlarımızı
Kim siler ki
Azizem !
Senin ellerin siler benim yaşlarımı
Benim ellerim se senin göz yaşlarını...
Ağlama Azizem...
Bu günler tez geçer.
Yeter ki dayanalım her zulme
Seninle.

İçiminde sabrı yoruldu bilsen
Sabrın makamı hüznü
Vuruyor sol yanıma
Azizem
Solum acıyor yokluğuna.

Uyumaya çalışırken her gece
İçimdeki acılarla
Kalbim sessiz şiirler yazıyor sana
Şiirlerinle uyumaya çalışırken
Allah’ım... Allah’ım !.. diyor
Sol yanım... çarpıyor sen diye.
Azizem gelsen ?..

Bahar kokulu sabahlar geliyor
Azizem.
Gel hazanı yaşatma bana
Soldurma masmavi güllerimi
Yoksa hep, simsiyah açacağım geceye.
Azizem.

Gideceğin o geceymiş
Seni görmüştüm rüyamda.
Soğuk bir odadaydık:
’’ Anne üşüyorum ’’ demiştin.
Bense orada duran sobayı yakmıştım.
Meğerse içimde kocaman bir ateşi yakmışım !
Sonra hayırlara yorup rüyamı
Acaba ? demiştim.
Azizem...
Meğer senin gidişinmiş gördüğüm.

Ama bil ki ; içimi ısıtacak gelişin
Ve geleceksin biliyorum.
Ellerim Allah’a uzanmış !
İçimin acısını O’na havale ediyorum
Biliyorum
Tutacak ellerimizi senin ve benim
O yüce Yaratan !..
Azizem
Üzülme sabret !..

Aygün Deniz 11.02.2021