Adam biliyor sevmeyi
Yok başka rengi
Ne dünyanın hengâmesi
Ne umurunda payesi
Seviyor, bu sermayesi
Cananın değmişse gölgesi
Ona cennet dönemeci...

Adam biliyor sevmeyi
Hayat geldikçe üstüne
Yok diyor bunun ötesi
Her şey sevginin eseri
Ruh ki, ilelebet sever
Can bedenin sermayesi
Can erir aslına döner
Toprak olur aşkın sesi
Yokluk, varlık, zaman, mekân
Her şey sevgiyle tastamam…

Adam biliyor sevmeyi
Keder, kaderse üzülme,
Hepsi sevginin eseri,
Göz görür, gönül sever de
Hangisi tadar zehiri?
Kerem’in kim bilir halini?
Aşk uçurumsa sevene
Aslı mı bunun sebebi?

Adam biliyor sevmeyi
Sevgi kanattır bedene
Beylik laflar senin değil
Çok güvenme ezberine
Yüzlerce gül devinir de
Bir damlacık değer tene
Emek vermezse yüreğin
Lafın ok gibi sevene

Adam biliyor sevmeyi
Söz demiyor, ruh seziyor
Gözü dünya belki ama
İç âlemi bak ne diyor,
Bakamazsın, anlamazsan
Sevgiyi sevene sormalı
Lafı boşa yormamalı…