Esiyor gönlümde şimdi sonbahar yeli
Sanki matem ülkesinde gezer gibiyim
Kalabalık da olsa yanım ve yörem
İnsanlardan çok ötede yalnız biriyim.

Ne sefası var dostluğun, ne de vefası
Olmayan dostların kime, kime faydası
Sen ararsan arıyor, sorarsan sorarlar
Mazide kalmış anladım,ahde vefalar.

Çok konuşanların devri, şu zalim devir
Edepten susarsın lakin kime bu tavır
Dökülen kuru yapraktan azdır ederin
Hayatın güz mevsimi sanki sararır gider.

Varlığın neşe katarsa, mevsim bahardır
Tebessümler sana lütuf,en büyük kârdır
Hoyratça bakışlar üstelik, acı ise dil
Söner elbet içindeki yanan o kandil.

Herkesi anlamak kolay,anlaşılmak zor
Anlamak istemeyenler yürekteki kor
Dinleyeni bulur isen sakın bırakma
Tutun kollarına sıkı, lafı uzatma.

Katreler misali süzülür, duygular yere
Nasıl da muhtaçtır insan seven gönüle
Başkalarından ötürü küsmek ki niye
Herkesin ederi mutlak edebi ile.

Anlatması ne de garip,yaşanan hüznü
O hüzün ki yedi dünü ve hatta günü
Halen yeşerse de sevgi, kalacak yetim
Yüreğe vurulan kilit, açar mı bilmem.