Uyurken üstümü örtecek bir şey arıyorum şimdi
Annemi mesela
Öldüğüne biraz daha inanıyorum her gece
Gecenin pimi çekilmiş gibi
Bombalar patlıyor kafamda
Her yerde beni öldürmek isteyen suçlarım
Rahata kavuşturmaz beni dünya bilirim
Çok şükür
Çiçeklerden yapılma benim gülüşlerim

İşte umudumu kesiyorum en güzel yerinden
Uyurken sıkıntıdan ayaklarımı duvarın soğukluğuna dayıyorum.
Neden bu şiir beni uykumdan etti
Bilmediler
Bilmediler bakışlarımda ki kan
Halbuki duymayan kalmadı kan akışını
Asırlık bir uyku gibi dünya
Kimsenin umrunda değil artık kıyıya vuran çocuk cesetleri
Kimsenin yüreğini burkmaz
Kimsenin kimseyi anlayacağı yok
Bir elektrik çarpmasa

Birden bire bir partizanlık birikir yüreğimde
Haksızlığın karşısında
Zulmün yaşadığı yerde
Zıpkın gibi durur militan yanım
Cesaret bulduğum o en güzel şiir gelir aklıma
Korkma!
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Şiirden yapılma bir adamım ben
Beni öldüren zanlılar ne kadar cesur şimdi
Militan

Ömer Altıntaş