Hangi mizamda saklıydı bitimsiz renkler?
Hangi çığlıktı öncü olan?
Ama öncesi olmayan bir masaldan
Firar eden bedevi duygular…

Müptelası ömrün
Sarkacı duyguların
Kör noktası resmin
Karanlıkla iştigal bir gökyüzü
Oysaki pejmürde bulutlarda saklıydı
Bilinmez ve gizem
Titreyen elleri şairin
Ne zamanki kaleme dokundu ruhu
Giyindiği en özel mintan…

Mademki çıkmıştı yola
Düşmeden başı öne
Düşse de yetim yaşlar
Diz(e)leri kanarken
İlahi bir sancı tutuklu olduğu
Körelen mizacı belki de ufkun
Karartılardan ısmarladığı bir şiir.

İçine doğdu titri umudun
Şafağın kızılı
Yorgunluğun da ta kendisi
İnancın bitimsiz g/izi.

Renklerden düştü düş gücü
Yağan rahmetin iksiri
Emsalsiz bir coşku içinden taşan
Layığıyla yaşamaksa payına düşen
Soluk bir çiçeğin yapraklarında
Büyüyen bir çiy gibi
Büyüyen o çığda saklı bir kar tanesi belki.

Bozguna uğrasa da yılmayan bir ölümlü
Ölümsüz bildiği ruhun izinde
Tensiye ettiği tüm acılar
Boy verse de dününde.
Göğe d/okunan o şiir
Şirin bir gülümseme sayesinde vuku bulan sihir
Ve işte çınladı sesi evrenin
Tek duyan şair ve gizi gecenin.

Geceden firar eden bir yıldız gibi
Dinmedi ışıltısı
Dinmedi sesi
Diri kılansa yenik düştüğü hayatın
Minvalinde bir ç/ağrı
Afallayan ruhunda saklı bir mefhum
Kat çıkan göğe
Mahzun mihrabın dibinde
Solsa da
Sönse de
Asla sinmedi mevsimin yan çizdiği
Bir çiçekten fazlasıydı
Sahip olduğu coşkusu ve sevgisi
Bir mahlastı aslında hayat ve inancı
Hayattan öte
Yaşatan ve güç veren sadece Rabbi.