Sözcüklerden ne çıkarsa kurada bahtıma:
Yalın ve yalan mıydı yoksa?
Aşkın kanatlarında ışıyan aydan sarkan bir ipte
Saklandığım gibi ikilem yüklü
Mizacın da öykündüğü o gülücük.

Ne kibirli ne yanlıyım
Ne çok yanlışa düşmüşlüğüm
Besbelli yanlışlardan örülü o çan eğrisi ki
Ne de iyi bir öğrenciydim
Gel gör ki;
Hayatın kişneyip çiğnediği
Bir halı gibi
Salkım saçak boyutsuzluğum
Renklerimle doğada saklı bir kusur muyum yoksa?

Yeminliydim hani: ses etmemeye
Ne zamanki çimdikledi kalem ruhumdan
Bitiverdi ve dindi o hezeyan
Ütülemeden ruhumu yaşadığım
Kibarca sevip
Sadece kendimi taşladığım
Elbet değil yalan.
Yalandan sevenlere de inanmışlığım ezelden
Ölümüne sevdiğimse kayıtlıdır Allah katında
Ve işte sıra henüz geldi kendime.

Firarım
Belki de sözcüklerken boy veren fidanım
Bir de miladım ne çok saklı sahi dünümde:
En sonda kaykıldığım
İhbar ettiğim bir rüzgârım en çok
İçimde esen
Esintisi üşütmeyen
Sıcaklığın erittiği bir buz dağında saklıdır hayatım
Rengim beyaz
Dudaklarımda saklı kıraç
Mahşerim belki de ölüm belki yasak
Yalnızlık elbet içine düştüğüm tuzak.

Kayıplarım ne ayıp ne ayyuka çıkan
Israrla yazdığım
Sevmenin de yazgısı kalemle eşleşen ruhum
Ah, mihrabım
Ah, salkım saçak heyecanım
Coşkuma kat çıkan bir şiir
Devindiğim neyse kürek kürek
Bir ömür bir ömre
Yeter mi sahi zaman
Yeniden yeni bir hayat örmeye?

Örgün bir eğitim değilmiş mezun olduğum kaç okul
Yaygın bir ön görü ve hayatın sunumu
Makûs talihimin de ısrarı
İte kaka hayat okulunda tökezledikçe
Ayağa kalkmanın verdiği coşku
Miadı dolan binlerce hayal madem tasfiye ettiğim.

Bir düş gücüne daha sadık kıldı Rabbim
Yeniden doğacağım nice düş
Yoğurduğum illa ki sevgiyle umutla
İçine düştüğüm o uçurum öncesi
Hatta nicesi
Kendime ettiğim sitem
Nazım niyazım da sonlanmadı gitti hani
Kabul görmekse
Reva görsün yeter ki güzel Rabbim.