Sen benden gittin ya,
Yüreğim buz tuttu
O dakka,
O lahza anladım işte,
Zemheri ve çilesi uzuuun
Bir karakışa demir attığımı..

Neyse ki
Epeyce talimliydim
Hiç bir kâr’ım olmadan
Zararına sevmeye..

Yoksa
Ömrü billah
Patinaj yapıp kalırdım
Bu şirazesi kaymış
Aşkıskalamış
Heyaula mevsimler de,
Bir öyle
Bir böyle..

Şimdi
Son bir kez daha
Ünle bana n’olur
Ey hayat!

Yaşamak telaşlı
Bu serüvenin sonunda,
Mutluluk döşeli
Ve koşulsuz sevileceğim,
Zevki,
Değme keyfime
sekiz köşeli;

Gün görmemiş günümü
Aşka susamış ömrümü
Kuzine gibi ısıtacak
Korunaklı
Ve de tebessüm varaklı

Sıcacık bir durak
Kaldımı,
Söyle?

Hoş,
Sen;
"Yok, kalmadı"
Desen de
Ben yine de hep
Bir umut bekliyorum işte.!

İlk yaz ın
Yeni bir yaşamın
Doğum sancısıdır bu
Karların altından
Kuğu boynu gibi uzanan,
Kış gibi bir zorbadan
Güneşi öpme hakkını kazanan..

O kardelen ben sem;
Sen
Martı kanadın da
Rüyalarımdan süzülerek gel
Ukde’m in arş-ı âlâsı
Aşk cümbüşümün tatlı telaşı ol..

Bir mart ayının
Ilık uyanışında
Taze tomurcuk
Seher yelinde
Nazlı bir gelincik gibi
İlk cemre ol
Düş artık zerrelerime
Düş ki
Nergis tarlasının esintisinden
Nefesini alıp getirsin bana
Kelebekler..

İkinci cemre de

Henüz yaşıyorsam
Düşebilirsin bedenime..

Daha olmadı
Çiçeklere kesmiş
Toprağıma..

Neyleyim,
Ne yapayım da
Çözülsün artık
Buzlarımdan,
Bu kahrolası
Acı hatıralar..

Sahi;
Son bir cemre daha vardı
Ve suya düşmeliydi
Değil mi?

Yunma’lıydı
Hasreti katmer katmer
Pas tutmuş düşlerimi..

Yoksa şimdi
Bu yüzsüz
Ve erkenci umudun
Toyunamı geliyor
Akordu yalama sazlar?

Ondanmıdır ki
Erkence erimeye durdu,
Nergis kokulu
Gözlerimde ki
Kan kızılı buzlar?
19/20:Ocak:2021