Issızlığıma çığ düşmüş gördün mü?

Kar altındadır şimdi
Üşüyor
Çırıl çıplak
Yoksul sevdam..

Duyulmaz gayri yürek sesim
Ne kadar çabalasam nafile,
Çünkü
Tonlarca sen yıkılmış ömrüme..

Göğüs kafesimde
Bir bir sönümleniyor
Sana hasret,
Her biri

Serçe ölçeğinde ki

Öldürmeyip
Süründüren
Kıt nefesim..

Mevsim,
Bir kardan adam çığlığı kadar ürpertili şimdi
Kardelenler kadar da direngen ve başat..

Ah ömrüm
Bu nasıl bir tezat dır?

Hem
Ölmüş gibi hissederken
Hem de
Umudu duyumsayarak yaşamak!

Tıpkı;
Gözlerimin sarkıtlarında ki
Birer kar tanesine bezenmiş
Ağrılı kalbimde ki
Sancılı
Kristal yalnızlığım..

Yani sevgilim
Pili biten saatin akrep ve yelkovanı gibi

Ben

Zaman
Ve sevdam

Donup kaldıysak
Sende;

Ne
Galakside ki onlarca güneş
Ne de
Haddehanelerde ki hiç bir eritici ateş
Çözemez
Kalbimin buzunu..

Bir tek sen
Sendedir ancak
Donmuş
Bu paslı kilidi açacak
Kalan sefil ömrümü uzatacak
Yaşamı eşsiz,
Katlanılır
Ve anlamlı kılacak
Çözüm!

Yok ki;

Ölümü çağrıştıran
Hücrelerimin tüm buzullarını,
Renğarenk açacak

Birer kardelene
Ve
Dönüştürecek aşka......,
O
Ilık nefesinden b/aşka..
15:Ocak:2021